Öncesi

İki tasarımcıydık ama böyle bir yapı onarmaya dair hiçbir tecrübe ve bilgimiz yoktu. Bilenlere sorduk, profosyenel destek alma yoluna da gittik ama yaklaşım çoğunlukla evi modern malzemelerle izole etmemizin olmazsa olmazı yönündeydi. İçimize sinmedi, sanki ev başka bir şey istiyordu. Adaya yaptığımız o ilk tatilde aldığım Buğday dergisi herşeyi yerinden oynatacak şey oldu. Tatil dönüşü ise Buğday’ a üye olarak onları destekleme niyeti ve Victor’la tanışma, onun Bodrum’daki yerel yapı deneyimleri bizim evin de kaderini belirledi. Sevgili Victor bir yapının neye ihtiyaç duyup duymadığını çok iyi biliyor ve onun karşılığında malzeme seçimleri ve uygulamasında doğanın yol göstericiliğinden faydalanıyordu. Tıpkı dedelerimizin, ninelerimizin yaptığı gibi.. Bize de sezgilerimizde yanılmadığımızı gösterdi. Böylece adada yıllar sonra bir ilki gerçekleştirmek adına anlaştık; biz Buğday’a destek olacaktık,  Victor da evimizin uygulama kontrolünü yapacaktı. Victor geldi gitti defalarca, ustalara harcı öğretti, denemeler yaptı, kontrol etti. Eş zamanlı olarak Buğday’ın Çamtepe-Küçükkuyu’ daki kırsal merkezinin inşaatı da devam ediyordu. Bir takım seçimleri bu iki yapıya dönük olarak düşündük, karşılaştırmalar yaptık. Ailemin Küçükkuyu’da evinin olması aynı zamanda orada yavaş yavaş  başlayan oluşumda da komşuluk, dostluk yapmamızı sağladı.

Zeytinler topladık, ocaklar yaktık, yemekler yaptık, üşüdük, üzüldük, sevindik, çalıştık ve sonunda bir ev yaptık. Victor’a şükranımız büyük..